Vermoord je lievelingen

Kill your darlings heet dat zo mooi in het Engels. Ik maak er van "Vermoord je lievelingen." Want dat zijn mijn blogberichten voor mij, lievelingen of beter nog dierbaren. In al mijn verhalen staat een overpeinzing, een ervaring, een grapje of een aanval van huil de la tourette van het afgelopen jaar. Ga daar maar eens een keuze uitmaken. Van de nu 170 geschreven stukken mogen er maar tachtig overblijven. Dit is de opdracht van de uitgever. Hij zei, "Chantal, je kunt die keuze beter zelf maken." Hmmm, makkelijk gezegd, ga er maar aanstaan. Ik vergelijk het met het hebben van kinderen en dan moeten uitspreken wie je het liefste vindt! Dat kan natuurlijk niet want mijn beide kinderen zijn mij even lief, ieder op zijn of haar eigen manier. Dit geldt ook voor al mijn stukjes, ze beschrijven misschien wel het heftigste jaar van mijn leven tot nu toe. Uiteindelijk is het mij toch gelukt, vraag niet hoe maar de kopij heb ik ruim voor de deadline ingeleverd.

Afgelopen zaterdagavond ben ik gaan zitten aan tafel met mijn koptelefoon op, met klanken van muziek die volgens Spotify mij kunnen helpen bij het nadenken. Met pen en papier bij de hand ben ik begonnen met het lezen van mijn blog van het begin tot aan stuk nummer 170. Pjieuw, wat een verhaal zeg. Ik word er zelf een beetje stil van. Dit kun je niet eens verzinnen. Ik zou er nu al een film in zien, echt waar! Weer eens wat anders dan een kotsende Carice in de film van het gelijknamige boek, "Komt een vrouw bij de dokter". Maar eerst het boek uitbrengen, alles op zijn tijd. Drie uur later hou ik 88 stukjes over waarin ik ook een titel tegenkom die ik maar liefst twee keer heb gebruikt. Wil je weten welke??? "Verbale diarree". Hahahaha, ja dat verbaast jullie natuurlijk ook niet.

De uitgever heeft mij ook op de klus gegeven om een stuk tekst te schrijven voor de achterflap. Je weet wel aan de achterzijde van het boek vertellen waar het omgaat. Poeh, ja, hoe vat ik dit achtbaanjaar nu samen in een honderdtal woorden? Wie wil ik aanspreken en zo ja, waarom?

Ik wil met het boek een aantal dingen bereiken. Ten eerste hoop ik dat mensen wat meer te weten komen over wat er achter de schermen gebeurt als je de diagnose kanker krijgt. Bijvoorbeeld, wat is chemo en hoe gaat dat je lijf in of moet je nou veel overgeven of helemaal niet. Ik wens dat door mijn manier van schrijven mensen beter begrijpen wat er allemaal gebeurt als je de diagnose kanker krijgt. Ik hoop dat ze de angst, de onzekerheid, de hoop, het verdriet maar ook de ,soms wat zwartgallige, humor beter kunnen begrijpen. Er heerst vandaag de dag nog steeds een tikkeltje taboe op kanker en ik zou het mooi vinden als dat stukje bij beetje verdwijnt. Natuurlijk streelt het ook mijn bescheiden (ahum) ego dat er wellicht een markt bestaat voor mijn verhaal. Oh ja, en die vijf minuten van faam daar doe ik het toch voor;-) Ach, ik gebruik hem nog een keer, dat ik maar fijn mag aanschuiven bij Humerto Tan en wellicht als afsluiter een dansje;-)

Nou, de achterflap tekst heb ik zo goed als klaar. Zal ik vast een tipje van de sluier oplichten voor jullie. Ik doe het gewoon. Het volgende heb ik naar de uitgever gestuurd;

Ik zeg het maar hardop, ik ben een hypochonder en een angsthaas. In maart 2014 kreeg ik de diagnose borstkanker, hoe wrang?! De vraag, "waarom ik" is nooit bij mij opgekomen. Ik heb gewoon pech gehad. Mooier kan ik het niet maken, wel ontroerend, grappig en oprecht. Kom een kijkje nemen in mijn wereld van fotoshoots, chemo's, cavia's, geheime genootschappen, verbale diarree, kankergym, huil de la tourette, port a karma's, figuurpoepen, dokter mc Dreamy, gouden crocs en plafonddiensten?! Na een pittig maar ook mooi jaar kan ik hier zeggen dat ik borstkanker heb gehad. Ik mag de gevangenis uit en weer langs start. Op naar de rest van mijn leven!

 

Of deze tekst ook zo wordt overgenomen weet je maar nooit. Het begin is er. Dus kill your darlings, check. Schrijf tekst achterflap, check. Dan komen nog de inleiding, het dankwoord, de voorkant en natuurlijk de titel. De inleiding geef ik zelf al in mijn eerste blog ever dat is dan ook alvast geregeld. Het dankwoord wordt een leuke uitdaging maar gaat goedkomen. De voorkant maar ook de achterkant van het boek is nog werk in uitvoering. Rest mij nog de titel.

 

Ik dacht eerst aan de titel "Vette pech" met als onderschrift tussen haakjes " Het kleine kankerboekje". De uitgever zei daarover dat die vlieger niet opgaat omdat mijn boek waarschijnlijk rond de 260 pagina's dik wordt dus dan is klein niet conform de waarheid. Vette pech klinkt ook weer negatief en dat wil ik zeker niet overbrengen. Ik zei tegen de uitgever, "Wat dacht je van het grote kankerboek"? Jullie snappen dat hij daar niet warm voor loopt;-) Al brainstormende kwamen we gisteren op de voorlopige titel "Verbale diarree" met als onderschrift "Als lullen pudding is dan ben ik dokter Oetker". Tja, we moeten wel even navraag doen in Duitsland bij de firma Oetker of dat zomaar mag?! Geintje, dat zetten we niet op de voorkant hoor misschien wel op de achterkant. Wie zal het zeggen. De titel is belangrijk en ik wil niet dat het mensen afschrikt maar juist mensen triggert om verder te lezen. Dan ben ik, verkoop technisch, weer fijn bezig. Wordt vervolgd!

 

Gelukkig heeft de uitgever niet moeilijk gedaan over de 88 i.p.v 80 dus dat zit wel snor. Opleverdatum is gepland op eind mei. Afgelopen zaterdag heb ik met A gesproken van de boekhandel en zij willen mij graag een podium geven voor het presenteren van mijn boek. A vroeg wel hoeveel mensen ik wilde uitnodigen. Hmmm, de witte jassen, mijn familie, vrienden, kennissen, de meisjes van de sportschool, mijn collega's van de verzekeringstak, een aantal van mijn facebook vrienden en uiteraard iedereen die ik vergeten ben;-) "Nou", had A gezegd, "dan moeten we het verplaatsen naar een grotere zaal." "Anders staan mensen ook maar lafjes tegen een tafel met boeken aan te staan en kunnen ze geen kant op". Yeah! Ik krijg een eigen zaal! Wordt ook vervolgd!

 

Het gaat echt gebeuren! IK vind het machtig mooi en interessant. Al verkoop ik maar één boek, het zal mij rectaal oxideren (aan mijn reet roesten). De reis er naartoe is gaaf en wie kan er nu zeggen dat ie een boek van zichzelf in de kast heeft staan?!

 

I do believe something very magical can happen when you read a good book. ~J.K. Rowling

 

Heel veel liefs,

Tough Ducth cookie