Are you who you were a year ago?! Deze quote kwam ik tegen op Pinterest en het zetten mij even aan het denken. Ben ik nog de persoon die ik een jaar geleden was? Nee, maar wie is dit wel? Je loopt toch allemaal rond met een rugzakje. De een is meer gevuld dan de andere maar toch. Ik ben een aantal illusies armer en veel ervaringen rijker. Ik sta anders in dit leven maar toch ook niet. Ik ben nog net zo ongeduldig als voorheen. De verbale diarree is ook niet gestaakt eigenlijk is alles hetzelfde of toch niet? Vorig jaar had ik borstkanker en nu niet!
Het is stille zaterdag (zo wordt de zaterdag voor Pasen genoemd) vandaag maar daar merkte ik in de supermarkt helemaal niets van. Het leek in de winkel wel een soort bootcamp voor de winkelaars. De opdracht vandaag was om je boodschappen te kunnen halen en het op de band bij de kassa te krijgen, tijd was niet belangrijk. De weg was bezaaid met allerlei uitdagingen. Mensen die hun winkelkar gewoon, hoppa, in een gangpad zetten en vervolgens zelf nergens te bekennen zijn. Dus slalomde ik daar omheen. Een opstopping bij de broodafdeling zorgde ervoor dat ik het juiste moment moest afwachten om mijn slag te gaan. Je duikt wat links en rechts om dat fel begeerde broodje te pakken te krijgen. Ik had eigenlijk mijn helm moeten meenemen. Bij de kaasafdeling stonden mensen nog net niet elkaar de hersenpan in te slaan met een camembert maar het scheelde weinig.Enfin, jullie krijgen hier toch wel een beeld bij hè?!Wat nou stille zaterdag, er waren mensen uit alle hoeken en spelonken gekomen om hun Paas inkopen te doen. Dan ook nog eens allemaal op hetzelfde moment. Van gezellig druk kon je niet meer spreken. De wagens puilden uit met allerlei Paasparafernalia zoals: paashagelslag, paasboter in de vorm van een kip, een paastoetje in de vorm van, jawel een ei, een paasstol voor reuzen en een paasstol voor kabouters kortom voor elk wat wils.
Waar is de tijd gebleven dat we zelf onze eieren verfden en dat dit zulke ongelofelijke chemische troep was dat de kleur ook tevoorschijn kwam als je de schil eraf pelde. Dan had ik een rood of een groen ei. Geen gezeur van dat lust ik niet, eten dat ei. Ik kan mij ook niet heugen dat ik of mijn broers werden volgestopt met chocolade eieren?! Pasen is de nieuwe kerst las ik eens in een reclameblad en ze hebben gelijk. Begrijp mij niet verkeerd, ik ben dol op de feestdagen maar ik hoef geen twee dagen aan een uitgebreide dis te zitten. Wij houden het vandaag bij gehaktballen en morgen A's zelf gemaakte patatten en saté.
Vorig jaar met Pasen, die viel toen wat later namelijk op 20 april, had ik net mijn eerste chemo gehad. Ik kan nu niet eens meer het gevoel oproepen hoe dat voelde, gelukkig maar. Tja, dat was een heel andere Pasen. Daar stond ik nog aan het begin van het proces en nu ben ik met vlag en wimpel geslaagd. Hoe rete hard zo'n jaar dan toch gaat besef ik nu pas. Nu kan ik bij veel dingen pas zeggen, weet je nog vorig jaar? Dat ik hoorde dat ik borstkanker had, 20 maart. Dat ik hoorde dat er geen uitzaaiingen waren op 25 maart. Zo kan ik daar nu een heel jaar mee vullen. Ik denk wel dat het ergens stopt hoor maar ik wil er soms wel even bij stilstaan. Gewoon omdat ik het niet wil vergeten. Ik hoef het niet opnieuw te beleven maar wegstoppen is nu ook niet nodig. Die periode hoort bij mij en daar mag je dan af en toe best even naar kijken.
Gisteren ontving ik de eerste ruwe geredigeerde versie van mijn boek. Pjieuw, dat was even een dingetje om dat document te openen. Ik was natuurlijk doodsbang dat er misschien niets meer van mijn verhaal over zou blijven. Dit is gelukkig niet het geval. De redactrice heeft mijn stijl in tact gehouden. Wel zijn de stijl- en eventuele schrijffouten eruit gehaald en heeft ze zaken weggelaten waar het kon. Ik ben blij met dit resultaat tot nu toe. Ik vind het een goed boek, ik zou het zo kopen, hahaha. Alle gekheid op een stokje, het is een leuk proces om mee te maken. Ik geniet van elke stap. Over de titel wordt nog getwist, het blijf moeilijk maar het zal gaan lukken.
Maak er een heerlijke Pasen van en vergeet niet te genieten. Ik duw nog een paaseitje in mijn giechel zonder dat ik er misselijk van wordt;-)
Trek iets positiefs aan met de Pasen, dat staat altijd.
Heel veel liefs,
Tough Dutch cookie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten