dinsdag 14 april 2015

Oordeel nooit een boek op zijn titel

Vandaag had ik voor de broodnodige variatie weer een witte jassen middag. Mijn port a cath moet er nog uit en wel op 30 april. Om ervoor te zorgen dat alles naar wens gaat mocht ik mij melden bij de vaatchirurg (hoofd port a cath) en de anesthesist (hoofd van de party drugs;-)). Maar eerst stond een gesprek met de uitgever op het programma. Kortom een drukke dag.

In een etablissement in Delft tref ik de uitgever. Het is noodzakelijk dat we nog wat puntjes op de i zetten. Bijvoorbeeld de titel van het boek. Dit blijkt toch moeilijker dan gedacht. Als je even op bol.com kijkt en het trefwoord kanker intypt krijg je een hele waslijst met boeken en daarbij behorende titels. Een aantal wil ik jullie niet onthouden:
  • Kanker, een weg naar het licht
  • Haaien krijgen geen kanker
  • Kijk op kanker
  • Geef kanker geen kans
  • Kanker .... en dan?
  • Overgewicht, kanker , depressie. Je bent niet ziek, je hebt gewoon dorst?!
  • Ik en kanker
  • Goede kanker bestaat niet
  • Kanker'wijf', ziek zijn heeft mij beter gemaakt
  • Van kanker naar kanjer
  • Kanker heb je niet alleen
  • Kanker, jij had mij niet maar ik jou wel
  • Een regenboog in de woestijn
  • Een kikker in mijn buik
  • De juiste trein vanaf het verkeerde perron
Zo kan ik nog wel even doorgaan, er komen namelijk 444 resultaten naar boven bij het woord 'kanker'. Dit geeft wel een beeld, toch?! Tja, nou, wat moet mijn titel dan worden?

Deze zijn het in ieder geval niet geworden:
  • De chemo of de gladiolen
  • Verbale diarree
  • Heb ik dat?!
  • Stoer koekje
  • Als lullen pudding is dan ben ik dokter Oetker
  • Witte jassen, MRI's en een wijnarrangement
  • Pruikje, pruikje aan de wand
  • Huildelatourette en andere chemo ongemakken
  • Tough Dutch cookie
  • Bitterkoek
  • Het kleine kankerboek
  • Het grote kankerboek
Wat het dan wel is geworden dat hou ik nog even geheim. Geheimen hebben is niet echt mijn sterkste kant maar voor het effect wel zo leuk, hoop ik dan;-)

Nu gaat het echte werk beginnen, het maken van de cover, voorflap, achterflap en binnenflap. Oh ja, voorwoord, voorstuk, dankwoord, colofon en ga zo maar door. Ja, jullie dachten zeker dat ik al klaar was! Last but not least gaan we de publiciteitsmachine starten. Werk in uitvoering dus. Wordt vervolgd!

Vanmiddag had ik twee afspraken in het ziekenhuis. De eerste is bij dokter S, vaatchirurg. Ik ben, zoals altijd, ruim op tijd als ik me meld bij de vaatchirurgie balie. Het is, voor de verandering, lekker druk in de wachtkamer. Ik vermoed dat het spataderen spreekuur is, hahaha. Als ik verdiept in mijn studiestof zit (vrijdag examen, allemaal duimen s.v.p) wordt mijn naam geroepen. Ik mag binnenkomen bij de assistent van dokter S. Nu moeten jullie weten dat ik dokter S nog niet in nuchtere toestand heb gezien. De laatste en de enige keer dat ik hem heb gezien was op de operatiekamer. Ik was beneveld van de chill pil en wist jolig te vertellen dat ie véél leuker was in het echt dan op de foto;-) Mooi, dacht ik dan kan ik hem vandaag gelijk even mijn excuus aanbieden voor mijn frivoliteit op de ok. Helaas ging die kans niet door, ik moest het met de assistent doen. "Goh", zei de assistent, "het zullen wel een vijftal spannende jaren voor je zijn." Hmmm, weer iemand die de memo 'hoe heurt het eigenlijk' niet heeft ontvangen. "Nou", antwoorde ik monter, "ik leef en ik ben niet bezig met de komende vijf jaar meer met de rest van mijn leven." Hij vroeg een paar keer of de oncoloog akkoord gaat met het verwijderen van de port a cath. "Jáhá", zei ik geïrriteerd na de derde keer." Hij is nog jong, het zal vast wel goedkomen;-) "O.k.", zei de assistent, "dan ziet u dokter S weer op de o.k., doei!" Binnen vier minuten stond ik weer buiten. Op naar de 2e afspraak, anesthesie here I come.

Bij de balie post operatieshizzle ben ik wederom een half uur te vroeg. Gelukkig zit hier het tempo erin vandaag en vrij vlot mag ik binnenkomen bij anesthesist T. "Zo", zegt hij, "je vierde operatie binnen één jaar." Pjieuw, ja, dat is waar ook, was het bijna vergeten. Al babbelend fietsen we er het hele vragenformulier doorheen. Ik krijg weer fijn narcose, YEAH en ook de chill pil Dormicum. "Oh", zegt T ineens, "jij bent die van de port a cath verplaatsing?!" "Ja", zeg ik, "hoezo"? "Nou", zegt T, "dat komt niet zo vaak voor". Hahahaha, toch beroemd maar dan in eigen ziekenhuis. Als mijn bloeddruk is opgenomen en mijn lengte en jawel ,daar is ie weer, mijn gewicht is gewogen (nee, niets eraf;-() nemen we afscheid. Kans van een op de dertig dat hij mij de partydrugs gaat toedienen. Ik hoop het maar!

You can't buy happiness, but you can buy books and that's kind of the same thing

Heel veel liefs,

Tough Dutch cookie

Geen opmerkingen: