Normen en waarden horen bij het dagelijkse leven maar iedereen geeft hier een andere invulling aan. Het is ook maar net hoe je het bekijkt en van welke kant.
Hoe zit het ook alweer met die normen en waarden? Wat betekent het nu eigenlijk?
Betekenis normen (bron: Wikipedia/Chantal)
Normen zijn zaken die jij normaal vindt. Bijvoorbeeld dat je afstand houdt als iemand staat te pinnen. Je gaat die persoon niet in zijn nek staan hijgen dat is dan weer niet normaal. Normen zijn richtlijnen hoe je sociaal gewenst met elkaar omgaat. Hoe gedraag je je in bepaalde omstandigheden. Het zijn dus ongeschreven regels van goed fatsoen waar de meeste mensen zich min of meer aanhouden. Já, de meeste mensen;-) Als je je anders gedraagt dan de norm kan dat ongemakkelijke gevoelens oproepen zoals schaamte of schuld. Chant, wat ben je weer filosofisch! Ik pak er een voorbeeld bij, ok?!
Iedereen peutert weleens in zijn neus. Niets zo heerlijk als het schoon baggeren van die neusgaten. Maar dat doe je niet in het openbaar want dat heurt niet. Het ergste is nog als iemand je betrapt, dan krijgen de meeste mensen een gevoel van schaamte (er zijn er ook die gewoon verder gaan met het sturen van kaartjes naar boven). Nog een voorbeeld dan, mensen die in je aura gaan staan. Huh? Dat is als mensen de ruimte tussen jou en hun zelf kleiner maken. Oftwel ze staan in je levensruimte, geen afstand houden, zij kunnen de haren op je bovenlip tellen, zeg maar. Mijn aura verkleurt daar altijd zo van, jakkes.
Betekenis waarden (bron: Wikipedia/Chantal)
Waarden zijn zaken die waardevol zijn voor/door iemand, een groep of door de samenleving. Zoals eerlijkheid, respect en gelijkheid. Normen gaan over het sociaal wenselijk gedrag en waarden gaan om de motivatie erachter. Dus waarom vinden we dat gedrag goed. Bij mijn voorbeeld van de pinner is de waarde dat je elkaars privacy respecteert. Of dat je zuinig bent op andermans spullen. Echter heeft iedereen andere idealen, andere dingen die men belangrijk vindt. Dus je snapt dat het nog weleens willen botsen met deze normen en daardoor ook de waarden.
Waarom vertel ik dit? Nou, ik heb weleens moeite met andere normen en waarden in de praktijk en hoe hiermee om te gaan. Wat is nu juist, jouw normen of die van mij? Hoe leg ik uit aan mijn kinderen hoe het werkt. Dit zwerft vaak door mijn hoofd. Vorige week had ik weer een gevalletje van een verschil van dit gegeven.
Ik liep met dochter S in de stad op zaterdagmiddag. Het was echt kei druk, je kon bij wijze van spreken over de hoofden lopen. We liepen op een gracht met aan de waterkant kramen van de, altijd spetterende, antiek- en curiosamarkt. Het was er dus smal. Van rechts werden wij ingehaald door een vrouwelijke fietser met enorme fietstassen. Zij bleef op de fiets zitten en probeerde door het verkeer te manoeuvreren. Ik zei hardop dat het nu niet heul slim was om te gaan fietsen. Nou, dat schoot in het verkeerde keelgat."Tutwijf", zei de oudere dame. O.k., ik tolereer best veel maar ik laat mij niet uitschelden. Ik draaide me naar haar toe en vroeg wat de reden was van deze, in mijn ogen, onterechte benaming van mijn persoon. Woest was ze dat ik tegen haar had gezegd dat ze hier niet mocht fietsen. Ik vertelde haar heel rustig dat het gezien de drukte wellicht een beter idee was om de fiets aan de hand te nemen en rustig door het verkeer te gaan totdat er ruimte was om weer te gaan fietsen. Ook vertelde ik haar dat er anders misschien mensen gewond gingen raken waaronder mogelijk zij zelf. Ze werd me daar toen een partij kwader en onredelijker dat mijn dochter mij toe siste dat deze dame een draadje miste in haar bovenkamer. Toen ze bijna aan het eind van de gracht was liep ze nog te tieren en te vloeken. Op dat moment kwam ons in de tegengestelde richting een andere fietser tegemoet die, in tegenstelling tot mevrouw draadjelos wel met zijn fiets aan de hand liep. Dame draadjelos riep "Moet je niet tegen deze meneer zeggen dat hij niet mag fietsen?". Pfffft, jullie snappen het toch wel nu hè?!
Moraal van het verhaal, mijn normen waren niet die van haar en het maakt niet uit wat voor een argumenten ik aandroeg, zij was overtuigd van haar gelijk en ik van het mijne. Had ik dan toch mijn smoel moeten houden toen ze langs kwam scheuren? Of was mijn reactie juist? Het was overigens, op het eerste gezicht, een hele keurige dame dus dat zegt ook weer niets.
Toen ik samen met dochterlief daarna een winkel inliep brieste ik nog wel even na. Waarop zij zei, "Mam, die vrouw heeft toch gewoon geen leven?!" "Kom op, het was toch volkomen suf van dat mens." "Ik vind dat je het goed hebt afgehandeld, ik was allang boos geworden." Hmmmm, dat is wel fijn om te horen. In mijn hoofd had ik die vrouw natuurlijk allang flink op d'r smoel geslagen. Maar dat heb ik niet gedaan, ik wilde wel, héél graag;-)
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd, iedereen heeft andere normen en waarden. Het is aan jou hoe je hiermee omgaat maar je hoeft niet alles voor zoete koek te slikken. Zolang ze zich maar bewust zijn van die andere normen en daaruit vloeiende waarden. Ik wil graag een ander respecteren maar dan werkt het ook de andere kant op en daar ontbreekt het nog weleens aan. Leven en laten leven. Je weet nooit hoe iemand die ochtend uit zijn vlooienbunker is uitgekomen. Misschien had draadjelos wel ruzie met haar man of vrouw en heeft ze zich volledig leeg laten lopen richting mij? Wie zal het zeggen?!
Dus lieve lezers heb u naaste lief maar houdt gepaste aura afstand en laat je ook weer niet alles aanleunen.
Oost, west, eigen mening vaak het best- Chantal
Heel veel liefs,
Tough Dutch cookie
Geen opmerkingen:
Een reactie posten