Als je een deur sluit gaat er vast wel een raam open;-)

Dit is hem dan, mijn allerlaatste blog op Tough Dutch cookie. Met een klein beetje pijn in mijn hart schrijf ik dit afscheid. Ik blijf wel schrijven hoor maar dan op mijn website, www.gewoonk.nl. Kicken hè, die naam was nog niet geclaimd klaarblijkelijk. Ook op die website ga ik bloggen en selfies maken tot mijn haar weer reikt tot aan mijn billen, hahaha. Afscheid nemen is niet tof maar het moet. Ken je het gezegde, 'als je een deur sluit gaat er ergens anders een raam open'. Ik hoop eigenlijk meer op een paar schuifdeuren;-)

Beter een boek in je hand dan tien in je fietstas

Yeah!!!! Ik heb mijn aller-, aller-, allereerste boek nu echt in mijn handen. Hoe cool is dat?! Ik kan jullie vertellen dat het mega cool, dakpannen gaaf, kiezelsteenleuk en uitermate geweldig is. Ik had dit niet verwacht zo een jaartje geleden. Maar er staat toch echt, auteur: Chantal Deen. Jáhá, een heuse Deen, geen Kluun maar een Deen, hahaha. Hij ruikt ook erg lekker dat boek. Het heeft altijd iets een spiksplinternieuw boek. Vers van de pers, heerlijk.

Zeg nooit, nooit.

Vroeger, toen ik nog een klein Brabants meiske was, vond ik het zo saai dat wij nooit verhuisden. Vanaf mijn 16e ben ik inmiddels 15 keer van woning gewisseld en dan heb ik mijn buitenlandse adressen niet eens meegerekend. Voordat ik S en B kreeg had ik nog nooit in een ziekenhuis gelegen. Nu heb ik er vaker gelegen dan mij lief was. Voor mijn diagnose was ik eigenlijk nooit ziek. Ja, soms een pakte ik eens een griepje mee maar die sloeg ik ook weleens een jaar over. Nu heb ik zoveel kwaaltjes onder of op de leden gehad die alle andere jaren overtreft. Dus, zeg nooit, nooit!

En we zijn nog lang niet fit, nog lange niet, nog lange niet.

Nu zou je toch zo langzamerhand gaan denken dat de meeste kwalen en andere ongein wel verdwenen zou zijn, NOT. Nee hoor, het keutelt gewoon vrolijk verder. Ik begin steeds beter te snappen dat bij mij een virusje, tandpijn, een krom getrokken nagel langer duurt dan bij mijn gezonde medemens. Pjieuw, weer iets geaccepteerd. Maar ik baal er wel stevig van. In mijn hoofd ben ik allang weer beter en daar passen lichamelijke ongemakken echt niet meer bij.

Ander loket

Soms gebeuren er dingen die even de tijd nodig hebben om in te zinken. Althans, ik heb daar wel vaak last van. Een soort van achteraf precies weten wat je had moeten zeggen verhaal. Snappen jullie? Chantal, wat praat je weer in raadsels. Stel je maakt iets mee en je vindt er op dat moment wel iets van maar je kunt het (nog) niet onder woorden brengen. Het is dan niet zo belangrijk om er meteen iets van te vinden of je twijfelt aan je eigen oordeel. Toch blijft het door je hoofd spoken als iets dat je niet af hebt kunnen maken. Nou, dat dus. Daar heb ik mijn hoofd vol van zitten. Toch wil ik er een eentje met jullie delen. Gewoon om even te kijken of jullie dit ook zo ervaren of weleens hebben ervaren. Huh, Chant, zit er nog een verhaal vandaag? Ik zal jullie niet langer in spanning houden.

Stop de tijd

Stop de tijd. Dat is wat ik soms gewoon wil doen. Weet je wat?! Het kan ook, die tijd even stop zetten. Ik heb het gedaan afgelopen week. Ha, dat hadden jullie natuurlijk allang gemerkt. Ik kreeg verontrustende berichten van mensen of alles wel goed met mij ging en gaat.;-) Het was zo stil hier online. Dat komt omdat ik met mijn gezin een weekje naar de Ardennen in België ben geweest. De wifi was daar niet of nauwelijks aanwezig. Het was even afkicken in het begin maar daarna een zegen voor tout la familie. Een vakantie vieren zoals vakantie hoort te zijn. Samen zijn, spelletjes doen, ruzie maken, vervelen, lezen, ondersteboven op een bank hangen en weer spelletjes doen.